Edukacja globalna - strona tematyczna Ośrodka Działań Ekologicznych Źródła

STRONA GŁÓWNA | O EDUKACJI GLOBALNEJ | MATERIAŁY EDUKACYJNE | KAMISHIBAI | SZKOLENIA | KONFERENCJA | O ŹRÓDŁACH


O EDUKACJI GLOBALNEJ I ZRÓŻICOWANYM ŚWIECIE



Edukacja globalna (oprac. Gosia Świderek)


- Edukacja globalna – właściwie dlaczego?
- Definicje edukacji globalnej
- Edukacja globalna w nauczaniu najmłodszych
- Dobra edukacja globalna
- Kodeks w sprawie obrazów i wiadomości dotyczących krajów Południa

Globalna Północ – Globalne Południe (oprac. Aleksandra Antonowicz)


- Czy świat jest jeden?
- Za pomocą jakich wskaźników możemy ocenić rozwój krajów?
- Czy Globalne Południe różni się od Globalnej Północy tylko poziomem rozwoju materialnego?
- Dlaczego kraje Południa są biedne?
- Milenijne Cele Rozwoju – drogowskaz dla walki o lepsze życie krajów Południa
- Czym jest pomoc rozwojowa?
- Jaka jest rola Polski we współpracy globalnej?
- Działalność polskich organizacji pozarządowych w krajach globalnego Południa
- Dlaczego powinniśmy pomagać?
- Jak każdy może się zaangażować?


Za pomocą jakich wskaźników możemy ocenić rozwój krajów?


Istnieją różne metody określania poziomu rozwoju krajów na świecie. Jedna z nich bazuje na wskaźnikach ekonomicznych i ocenia rozwój przez pryzmat produktu krajowego brutto w przeliczeniu na osobę (tzw. PKB per capita). Produkt krajowy brutto to dochody uzyskiwane przez wszystkie podmioty zlokalizowane w kraju (należy odróżnić PKB od PNB – produktu narodowego brutto, który oznacza dochody podmiotów z danego kraju niezależnie od tego, czy zostały one wyprodukowane w tym kraju czy poza nim). Wskaźnika PKB per capita używa się do podziału krajów na te, które pomagają (Północ) i te, które pomoc otrzymują (Południe). Listę krajów mogących otrzymywać pomoc rozwojową tworzy na tej podstawie Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (ang. Organisation for Economic Co-operation and Development, OECD). Najbardziej rozwiniętymi krajami pod tym względem w zestawieniu za 2011 rok były Katar, Lichtenstein, Luksemburg, Bermudy i Singapur. Najniższy poziom PKB per capita w 2011 roku odnotowały Burundi, Demokratyczna Republika Kongo, Liberia i Zimbabwe. Dla porównania, Polska znalazła się na sześćdziesiątym trzecim miejscu.

Istnieje jednakże nie mniej znana metoda oceny rozwoju uwzględniająca nie tylko wskaźniki ekonomiczne, lecz także społeczne. Jest to wskaźnik rozwoju społecznego (ang. Human Development Index, HDI) wykorzystywany przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Bierze on pod uwagę:
  • oczekiwaną długość życia,
  • wskaźnik skolaryzacji (odsetek osób uczących się obliczany w stosunku do liczby ludności), - wskaźnik umiejętności czytania ze zrozumieniem i pisania,
  • poziom PKB per capita.

    Co roku Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (ang. United Nations Development Programme, UNDP) publikuje specjalny raport zatytułowany „Human Development Report” (Raport Rozwoju Społecznego), w którym zawarta jest aktualna lista krajów w oparciu o wskaźnik rozwoju społecznego. Według danych z 2011 roku, w rankingu stu osiemdziesięciu siedmiu krajów świata najbardziej społecznie rozwiniętym krajem jest Norwegia, potem Australia, Holandia, USA i Nowa Zelandia. Polska znajduje się na wysokim, trzydziestym dziewiątym miejscu. Patrząc na koniec rankingu, najmniej rozwinięte społecznie kraje to Demokratyczna Republika Kongo, Niger, Burundi, Mozambik, Liberia i Sierra Leone. Warto zwrócić uwagę, że oprócz Afganistanu (szesnaste miejsce od końca) ostatnie trzydzieści krajów na liście znajduje się w regionie Afryki Subsaharyjskiej (obszar kontynentu na południe od Sahary), która określana jest mianem najbiedniejszego regionu na świecie.

    Jak widać, oba te rankingi różnią się, szczególnie jeśli chodzi o czołówkę listy. Co więcej, gdyby zapytać przeciętnego człowieka, nie pokazując mu powyższych rankingów, które kraje wydają mu się najbogatsze, prawdopodobnie wybrałby kraje z czołówki rankingu HDI, a nie PKB per capita. Może to oznaczać, że bogactwo kojarzy się z materialnym dobrobytem, ale nierozerwalnie połączonym z długim i szczęśliwym życiem. Stąd atrakcyjniejsze wydaje się życie w Norwegii niż w emiracie Kataru.

    Oprócz tych dwóch najpopularniejszych wskaźników istnieje wiele innych pokazujących zróżnicowanie świata. Ciekawym wskaźnikiem jest np. wskaźnik satysfakcji z życia (ang. Satisfaction with Life Index, SLI), opracowany przez Adriana White’a, psychologa społecznego z University of Leicester. Wskaźnik ten tworzy ranking stu siedemdziesięciu ośmiu krajów według subiektywnego poziomu szczęśliwości ich mieszkańców rozumianego jako wysoki poziom zdrowia, dobrobytu i dostępu do edukacji na poziomie podstawowym. Dane, w oparciu o które jest on tworzony, pochodzą z rzetelnych źródeł. Czytając ranking z 2006 roku, warto zauważyć, że w czołówce znalazły się zarówno kraje o wysokich dochodach, takie jak Dania i Szwajcaria (liderzy rankingu), jak i biedniejsze, takie jak Wyspy Bahama (piąte miejsce!), Butan (ósme miejsce), Kostaryka czy Malezja. Na końcu rankingu znalazły się Burundi, Zimbabwe i Demokratyczna Republika Konga. Co ciekawe, zaraz za nimi uplasowały się kraje będące w okresie transformacji: Mołdowa i Ukraina (w ostatniej dziesiątce są jeszcze Armenia, Turkmenistan, Białoruś i Gruzja). Może to wskazywać na to, że poziom satysfakcji u ludzi żyjących w okresie przemian systemowych i związanego z tym braku stabilizacji jest przeważnie niższy. Polacy w rankingu szczęśliwości plasują się na dziewięćdziesiątym dziewiątym miejscu, przed Estonią, Węgrami i Słowacją, ale za Ghaną, Filipinami czy Kubą. O poczuciu szczęścia decydują więc w dużej mierze czynniki nieekonomiczne, takie jak np. świadomość poziomu rozwoju, do którego się dąży, wykształcenie, kultura, płeć, a nawet skłonność do negatywnego postrzegania rzeczywistości, która może być związana z doświadczeniami danego kraju. Poczucie szczęścia jest ciekawym zagadnieniem, ponieważ nie istnieją obiektywne składowe gwarantujące osiągnięcie tego subiektywnego stanu.

    Innymi kategoriami niż wskaźnik satysfakcji z życia kieruje się tzw. wskaźnik szczęśliwej planety (ang. Happy Planet Index, HPI). Wskaźnik oparty jest o poczucie życiowej satysfakcji, oczekiwaną długość życia i ślad ekologiczny per capita. Takie zestawienie wynika z założenia, że szczęście daje życie w kraju, który pozwala spełniać nasze materialne oczekiwania, a jednocześnie dba, by przyszłe pokolenia również mogły korzystać z dostępnych zasobów. Co ciekawe, w czołówce rankingu z 2009 roku znalazły się trzy kraje karaibskie: Kostaryka, Dominikana i Jamajka. Polska była na siedemdziesiątym miejscu, a najbogatsze na świecie Stany Zjednoczone znalazły się dopiero na sto czternastym miejscu.
  •  
     
     
     

    Witamy na stronie tematycznej Ośrodka Działań Ekologicznych "Źródła" poświęconej edukacji globalnej. Ostatnio realizowaliśmy projekt:

    "Źródła skutecznej edukacji globalnej"
    to nasz kolejny projekt, którego celem było upowszechnianie i podnoszenie jakości EG na pierwszym etapie edukacyjnym (kl. I-III SP). Jest kontynuacją wcześniejszych działań stowarzyszenia poświęconych propagowaniu treści EG wśród najmłodszych.

    W ramach projektu: przeprowadzimy badanie ankietowe dot. postaw nauczycieli wobec EG, analizę aktualnych podręczników dla klas I-III pod kątem zawartości treści EG, zorganizujemy roczną Szkołę Trenerów Edukacji Globalnej dla Najmłodszych, cykl kaskadowych szkoleń dla nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej z mniejszych miejscowości (w roku szkol. 2019/2020), zorganizujemy ogólnopolską konferencję poświęconą EG w nauczaniu wczesnoszkolnym w 2020 r.
    Ponadto przygotujemy i wydamy 18 pakietów edukacyjnych na temat Celów Zrównoważonego Rozwoju oraz pięć bajek kamishibai uznanych polskich autorów literatury dziecięcej nt. bioróżnorodności, uchodźstwa, dostępu do wody, dostępu do edukacji oraz dostępu do żywności.

    Czas realizacji: sierpień 2018 – kwiecień 2020 r.

     

    logo źródła

    Ośrodek Działań Ekologicznych „Źródła”
    ul. Zielona 27, 90-602 Łódź
    tel. 42 632 81 18, kom. 507 575 535
    e-mail: office@zrodla.org
    www.zrodla.org


    logo Polska Pomoc
    Projekt "Źródła skutecznej edukacji globalnej" jest współfinansowany w ramach polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w latach 2018-2020.


    1,5% podatku na zieloną edukację

    Bezpłatny program do rozliczenia podatku
    za rok 2023 jest już dostępny do pobrania ze strony opp.zrodla.org


    Uwaga! Ta strona używa cookie. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.